برای بیان علت این کار امام مطالب متنوع و متفاوتی بیان شده است، از جمله اینکه 1. علت این کار اتمام حجت بود. 2. علت این کار رسوا کردن دشمنان بود. 3. امام این کار را انجام دادند تا به همه بفهمانند که هدفشان از این قیام و هجرت، رسیدن به سلطنت و حکومت نیست. 4. انجام تکلیف الهی 5. پیام‌رسانی 4. امام با وجود اینکه به علم غیبی‌شان سرانجام این سفر پررنج و بلا را می‌دانستند ولی مأمور به عمل کردن به علم غیبی خود نبودند. و ....

مطالب فوق غیر از مورد آخری صحیح بوده و هر کدام به بخشی از فلسفه این کار پرداخته‌اند ولی کامل نیستند.

به نظر می‌رسد بهترین بیان برای شناختن دلیل این کار امام حسین (ع) عبارت است از:

درست است که بردن خانواده آثار و نتایج دردناکی به دنبال داشته و اسارت ایشان توسط وحشیان و نامردان پس از شهادت امام و یارانش عواقب وحشتناکی را متوجه زنان و فرزندان می‌کرد، اما باید توجه داشت که امنيت اهل بيت از سوي دشمن در مدينه تهديد مي‌شد و حبس و اذیت ایشان توسط دشمنان دست‌آویز مناسبی برای به زانو در آوردن امام به شمار می‌‌آمد.

می‌توان گفت: حضور اهل بیت در کربلا و اسارت ایشان در ملأ عام نسبت به اسارت ایشان در شهر مدینه کار عاقلانه‌تری بوده و ایشان را از بیشتر خطرات و هتک حرمت‌ها حفظ می‌کرد.

چه بسا در صورت ماندن اهل بیت در مدینه، دشمنان بی‌شرم و ‌‌حیای امام، جنایت و جسارت شدیدتر و هولناک‌تری نسبت به ایشان مرتکب می‌شدند، بنابراین این اقدام امام کاملا عاقلانه و کاملا به جا بود.

................................................................

برخی که گفته‌اند: امام مأمور به عمل به علم غیبی خود نبودند، اشتباه است. چراکه هر نوع علمی حجت بوده و باید بدان عمل کرد، نمی‌توان گفت: امام می‌دانست و چنین اقدامی را انجام داد.

همانطور که نمی‌توان گفت: امام حسن (ع) با اینکه می‌دانست آبی که می‌خواهد بنوشد، مسموم است ولی نباید به این علم خود اعتنا می‌کرد و لذا آب مسموم را از روی دانایی میل فرمود.!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: